Είναι το νοτιοανατολικότερο άκρο της Ελλάδας, μόλις 800 μέτρα από τις τουρκικές ακτές, ένα ειδυλλιακό τοπίο με αυθεντικό χαρακτήρα. ‘Eνα μικρό νησί γεμάτο ομορφιά και πλούσιο σε ιστορία. ‘Eνας μαγικός τόπος με ηρεμία, με γραφικά, πανέμορφα χρωματιστά σπίτια αμφιθεατρικά χτισμένα πάνω από τη θάλασσα, με μικρούς κόλπους, χαλαρούς ρυθμούς, χωρίς αυτοκίνητα και χωρίς άγχος, η απόλυτη ηρεμία. ‘Ενα πολύχρωμο σκηνικό! Θα αγναντεύεις για ώρες και δεν θα χορταίνεις τη θέα.
Τα συναισθήματα που σου ξυπνά το νησί είναι απερίγραπτα. Μου έδωσε ηρεμία, γαλήνη αλλά συνάμα σε κάνει να νοιώθεις πιο … πατριώτης παρά ποτέ. Οι κάτοικοι του νησιού, κυρίως οι ηλικιωμένοι, είναι πολύ φιλικοί και ομιλητικοί. Παντού θα δεις αμματόπετρες! Εντύπωση μου έκαναν οι αναρίθμητες βάρκες που πηγαινοέρχονταν μεταφέροντας κυρίως Τούρκους τουρίστες.
Το νησί συνδέεται ακτοπλοϊκώς (2 ½ ώρες με το φέρυ) και κυρίως αεροπορικώς, το πιο μικρό αεροδρόμιο που έχω δει, με τη Ρόδο. Πήρα το ferry για να πάω (39 ευρώ) και έφυγα αεροπορικώς (62 ευρώ). Υπάρχει μικρό λεωφορειάκι, 7 ευρώ το άτομο, που σε παίρνει και φέρνει από το αεροδρόμιο.
Μπαίνοντας στο λιμάνι, θα αντικρίσεις ένα πανέμορφο πολύχρωμο σκηνικό. Ξεχωρίζει ο μιναρές του παλιού τζαμιού, τώρα Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και πιο πάνω τα ερείπια από το Μεσαιωνικό Κάστρο του Αγίου Νικολάου.
Στο νησί αυτό θα χρειαστείς μόνο το μαγιό και τα αθλητικά σου παπούτσια.
Διαμονή στo όμορφο Mediterraneo της Γαλλίδας Marie, ένα μικρό αρχοντικό που έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο με μερικά δωμάτια στους δύο ορόφους του. Στα πλην η κακή ηχητική των δωματίων.
Βόλτα στον ένα και μοναδικό οικισμό του νησιού. Χάζεψε τα παραδοσιακά αρχοντόσπιτα και περπάτησε τα πλακόστρωτα σοκάκια του στο λιμάνι.
Ανέβα το λόφο, πάνω από το λιμάνι, διασχίζοντας σοκάκια και απόλαυσε ωραία αρχοντικά και υπέροχη θέα.
Για ψώνια στο παραδοσιακό κτίριο της Αγοράς ή στο πολύ ενδιαφέρον ομώνυμο μαγαζί του ξενοδοχείου Mediterraneo στο λιμάνι.
Καφέ ή ποτό δίπλα στη θάλασσα στο Στράτο.
Να επισκεφτείς την Μπλε Σπηλιά, ίσως το πιο διάσημο σημείο του νησιού. Διευθέτησε με τον καπετάνιο Γιώργο για τη μεταφορά σου στην Μπλε Σπηλιά (Blue Cave), 15 ευρώ το άτομο. Η πρόσβαση γίνεται μόνο με μικρή χαμηλή βάρκα και η επίσκεψη εξαρτάται από τον αέρα και κυματισμό που θα έχει η θάλασσα. ‘Οταν ο καιρός είναι καλός, η βάρκα μπαίνει μέσα στη σπηλιά από το μικρό άνοιγμα, αναγκαστικά κάθεσαι κάτω στη βάρκα και σκύβεις. Το θέαμα είναι φανταστικό. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες θαλάσσιες σπηλιές της Ελλάδας στην οποία μπορείς να κολυμπήσεις. Το μπλε χρώμα της σπηλιάς, οι σταλακτίτες και οι φώκιες, αν είσαι τυχερός και τις δεις, είναι συγκλονιστικά. Το φως του ήλιου αντανακλάται στον πυθμένα της σπηλιάς και δίνει στο νερό αυτό το υπέροχο μπλε χρώμα. Ότι και να γράψω είναι λίγο και δεν αντικατοπτρίζει το θέαμα. Είναι ένα μικρό θαύμα της φύσης. Αν πας κατά το μεσημέρι, τα νερά ανεβαίνουν και η είσοδος της βάρκας στη σπηλιά είναι απαγορευτική. Τότε μπαίνεις κολυμπώντας.
Το νησί δεν φημίζεται για τις παραλίες του. Αν και πολλοί βουτάνε στο λιμάνι, δεν με ενθουσιάσανε τα νερά εκεί. Υπάρχει επίσης χελώνα που κυκλοφορεί. Σίγουρα δεν είναι όπως τα καθαρά, κρυστάλλινα νερά της Χάλκης. ‘Ισως να αξίζει να κάνεις τον γύρο του νησιού με σκάφος και να ανακαλύψεις όμορφα σημεία για μπάνιο.
Κολύμπησε στις Πλάκες, είναι ολισθηρά βράχια που μπαίνουν στη θάλασσα. Είναι όμορφα αλλά χρειάζεται προσοχή όταν πατάς πάνω στα βράχια.
‘Αραξε στο νησάκι του Αγίου Γεωργίου. Είναι οργανωμένο με ξαπλώστρες και μικρό ταβερνάκι. Είναι ωραία να πας πρωί και να απολαύσεις τα ωραία νερά. Μετά οι βάρκες πηγαινοέρχονται και μεταφέρουν κόσμο. Να έχεις υπόψη ότι εδώ δεν παίρνουν πιστωτική κάρτα, μόνο μετρητά.
Στη Παραλία Μανδράκι, μικρή, κλασσική παραλία με άμμο και φυσική σκιά. Μικρό λιμανάκι για sailing boats επίσης στην περιοχή.
Αν υπάρχει περιθώριο χρόνου ή διάθεση για εξερεύνηση, τότε αξίζει να πας στη νησίδα Ρω, το νησί της Δέσποινας Αχλαδιώτη, μια σπουδαία μορφή της Αντίστασης, η οποία ύψωνε την ελληνική σημαία κάθε πρωί και την κατέβαζε με τη δύση του ήλιου για 40 χρόνια. ‘Ηταν η μοναδική κάτοικος του νησιού.
Υπάρχει επίσης η επιλογή να πάρεις το καίκι για το Κας της Τουρκίας που βρίσκεται απέναντι από το νησί.
Που θα φας?
Στα Πλατάνια, ένα ωραίο ταβερνάκι εκτός λιμανιού, στην πλατεία Χωράφια, το οποίο ανοίγει στις 2 η ώρα και μένει ανοιχτό μέχρι τις 10 το βράδυ. Σερβίρει νόστιμη σπιτική κουζίνα. Σπουδαίο τοπικό κατσικάκι και γλυκό σύκο στο τέλος.
Γαριδάκι ωμό, μαγιάτικο ψάρι ωμό και γαριδομακαρονάδα ήταν το γεύμα μου στην ψαροταβέρνα Λαζαράκης, στην άκρη της αποβάθρας. Εξαιρετικό φαγητό, αν και οι τιμές είναι προς τα πάνω. Απολαυστικό Μους Χαλβά στο ποτηράκι.
Στης Αλεξάνδρας, σερβίρει επίσης δίπλα στη θάλασσα, θα απολαύσεις καρπάτσιο κιτρινόπτερου τόνου, εξαιρετική ψαρόσουπα και Κουτσομούρα ψάρι. Στα πλην οι πολλές γάτες και το αργό σέρβις.
Αστακομακαρονάδα στου Billy’s αν και δεν τον προτείνω γιατί ο ιδιοκτήτης ήταν μουτρωμένος, αγέλαστος και άξεστος. Το ταβερνάκι του ήταν συνήθως άδειο, όταν ήμουν εκεί.
Αξίζει να δοκιμάσεις τα δύο παραδοσιακά γλυκά, Στραβά και Κατουμάρι, από τον φούρνο του νησιού.
ΥΓ. Στη σύντομη διαμονή μου στη Ρόδο, πήγα για φαγητό στη ψαροταβέρνα Νηρέας, όπου απόλαυσα αχνιστά μύδια, βλίτα βραστά και τηγανητό γαύρο.
Comments